door Moniek van Beckhoven 2 jaar geleden

Het wende razendsnel, ik leerde op een andere manier werken en mijn collega’s op een andere manier kennen. Toch levert thuiswerken ook frustraties op. Werken op een warme zolderkamer, met slechte internetverbinding en een antieke ventilator verliest zijn charme snel. Je kunt jezelf voorstellen dat ik een bescheiden vreugdedans deed toen ik weer naar kantoor mocht. Wij werken namelijk weer in onze Village. Althans, aangepast, maar toch, ‘we are back’! 

Ik heb ze gemist hoor:  

• Die collega met zijn intens kruidige aftershave, die nog prikkelt in je neus na het passeren 
• Die collega die zwanger is en die ik nu weer met de week ‘live’ en stralend zie groeien 
• Die collega die altijd, iedere dag, om klokslag 10.00 een gekookt eitje gaat pellen en het gevoel wat dat geeft op een nuchtere ‘ochtendmaag’ 
• Die collega die (op afstand) komt kletsen en niet uitgepraat raakt over zijn hobby met alle gebaren van dien 
• Die collega die met veel enthousiasme en bombarie begint te zingen voor zijn jarige klant 
• Die collega die standaard goedemiddag zegt als hij ’s ochtends binnen wandelt en dit iedere dag weer net zo grappig vindt als de dag ervoor 

Collega’s en daarbij de zintuigelijke waarnemingen die je via een Team-call niet op dezelfde manier kunt ervaren, ze zijn er weer! 

Op de evenwichtsbalk

Nadat we ruim vier maanden thuis werkten, hebben we besloten om onze Village op een aangepaste manier te openen. We merkten dat veel van onze collega’s de behoefte hadden om ieder geval deels vanuit kantoor te werken. “We” hadden het thuiszitten wel gezien, niet elk gesprek is even geschikt om digitaal te voeren. Maar bovenal was er veel behoefte aan sociaal contact en het gevoel ‘weer naar kantoor te kunnen’. Voor ons was altijd de insteek om niet alleen de fysieke maar ook de mentale gezondheid van onze collega’s te beschermen.  

Ook vanuit HR gezien zien we toegevoegde waarde aan het deels op kantoor werken. Door weer onderdeel te zijn van ‘de wandelgangen’ proef je veel beter wat er leeft onder collega’s. Ondanks dat wij wekelijks een digitale ‘thermometer’ in de organisatie “steken” om een beeld te krijgen van wat er leeft onder de medewerkers, is het tóch anders, wanneer je  ‘live’ onderdeel bent van het sociale circuit.  

Safety First

Met een projectgroep: DNV (de nieuwe Village) voerden we een plan uit die het mogelijk maakt om op een veilige manier in onze Village te werken. We hebben maatregelen getroffen die de veiligheid en gezondheid van mij en mijn collega’s zoveel mogelijk garandeert.  
We werken met looproutes, ‘parkeerzones’ waar je stil mag staan, we hebben schermen geplaatst en op iedere hoek van de ‘straat’ in onze Village staan desinfectiezuilen. Daarnaast hebben we verkeers-spiegels geplaatst, zodat je ‘tegenliggers’ aan ziet komen en hierop kunt anticiperen, zodat je elkaar in ieder geval niet op minder dan 1,5 meter hoeft te passeren.  

We leven op 1,5 meter samen in onze Village samenleving en we doen dit in shifts.  De ene helft werkt op maandag en donderdag op kantoor en de andere helft op dinsdag, woensdag en vrijdag.  Een plattegrond als deze maken voelde als een Sudoku-puzzel op het hoogste niveau. Ik ben er trots op de Village weer open is en dat ik weer blije gezichten van collega’s zie die weer naar kantoor mogen en hun collega’s weer ‘live’ zien. Een mooie mix van IT en fysieke techniek. 

Ooit klaar voor de toekomst?

Dit is hoe we nu werken, maar het verleden heeft ons laten zien dat we sinds het Coronavirus,  als organisatie nog wendbaarder moeten zijn dan we al waren.  
Wie zegt dat dit plan stand houdt? Wij weten het niet. Daarom evalueren we maandelijks en stellen we zaken bij. En dan nóg kan het morgen weer anders zijn. 
Het is eigenlijk net als de wereld van IT: iedere dag anders en iedere dag ook weer een beetje beter. De afwisseling van thuis werken en op kantoor werken, geeft juist mooie bijkomstigheden.  
Want als er iets is dat Corona ons wél gebracht heeft, dan is dat het kunnen waarderen en weer kunnen zien dat wat de basis is: een huis gevuld met liefde.  

Een luchtige noot

Omdat we in huidige tijden wel wat luchtigheid kunnen gebruiken, vandaag een bijzondere afsluiting, een gedicht van mijn hand.

Desinfectie-middel, een druppel hier en daar,  
smeer het alleen niet in je haar. 
Doe het vooral op je hand,  
misschien word je wel de schoonste van het hele land. 
Niezen en hoesten doen we liever niet,  
of alleen buiten als niemand het ziet.  
Doe het verder in je elleboog,  
dan houden je collega’s het tenminste droog.